Bitwa pod Wiedniem

W 1682 roku sułtan Mehmet IV wypowiedział wojnę i napisał do cesarza Leopolda I: „Najpierw rozkazujemy ci czekać na nas w twoim mieście rezydencji, Wiedniu, abyśmy mogli cię ściąć… (…) Wytępimy ciebie i wszystkich twoich zwolenników… (…) Dzieci i dorośli zostaną wystawieni na najstraszniejsze tortury, zanim wykończymy ich w najbardziej haniebny sposób, jaki można sobie wyobrazić…”
Kara Mustafa Pasza, na czele armii osmańskiej sułtana, przybył do bram Wiednia i oblegał je 14 lipca 1683 roku. Cesarz Leopold i większość wojsk i obywateli uciekło z miasta, pozostawiając tylko 5000 cywilów i 11 000 żołnierzy pod dowództwem Ernsta Rüdigera von Starhemberg. Liczba najeźdźców przewyższała liczbę obrońców w stosunku 20:1. Wyruszyli, aby zniszczyć jego mury, podkopując je i dynamitując. We wrześniu obrońcy nie mieli już jedzenia i byli wyczerpani. Turkom udało się przebić przez mury, a miasto było na skraju klęski, gdy opatrznościowa pomoc nadeszła.
Jan Sobieski ur. 1629, koronowany na króla Polski w 1674 r., znany jako „Lew Północy”, przyszedł na ratunek. Opuścił Kraków 15 sierpnia. Po drodze wojska odwiedziły sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej, patronki Polski, poświęciły się jej, a Sobieski oddał Polskę pod jej opiekę. 6 września Polacy przekroczyli Dunaj 30 km na północny zachód od Wiednia i dołączyli do sił cesarskich i innych, którzy odpowiedzieli na wezwanie do utworzenia Świętej Ligi Obronnej przy wsparciu papieża Innocentego XI. (Ludwik XIV z Francji nie odpowiedział i raczej wykorzystał okazję, aby zaatakować miasta niemieckie).
11 września wojska Sobieskiego przybyły do ​​Wiednia. Chociaż Turcy przewyższali ich liczebnie (według obliczeń Sobieskiego 76 000 kontra 300 000), wiedzieli, że stawką jest przyszłość Europy i chrześcijaństwa. 12 września, wczesnym rankiem, Sobieski poszedł na mszę i oddał się w ręce Boga.
Zwycięstwo uratowało Europę i udaremniło planowany islamski podbój Europy. Sobieski przypisał całą zasługę za zwycięstwo Bogu. Powiedział: „Veni, vidi, Deus vicit”. W podziękowaniu dla Matki Bożej za odniesione zwycięstwo papież Innocenty XI rozszerzył święto Słodkiego Imienia Maryi na Kościół Powszechny 12 września.